Powrót do zdrowia często wymaga dłuższej rekowalenscencji po odniesionym urazie lub chorobie. Jedną z form odzyskiwania sił są turnusy rehabilitacyjne. W trakcie trwania takiego turnusu znacząco podnosi się sprawność ruchowa, wzrasta koncentracja, rozwijane są zainteresowania. Połączenie czynnej rehabilitacji z aktywnym wypoczynkiem, zarówno fizycznym, jak i umysłowym, doskonale sprawdza się również w przypadku osób stale niepełnosprawnych. W trakcie turnusów nierzadko prowadzone są dodatkowe zajęcia kulturalno-oświatowe oraz sportowo-rekreacyjne z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb danego kuracjusza.
Turnusy rehabilitacyjne cieszą się dużym zainteresowaniem, ponieważ można ubiegać się o zwrot kosztów takiego wyjazdu. Turnusy częściowo finansowane są ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zazwyczaj organizuje się dla około 20-osobowej grupy na okres dwóch tygodni. Wśród uczestników wyjazdu rehabilitacyjnego mogą być zarówno osoby korzystające z dofinansowania, jak i te samodzielnie pokrywające koszty pobytu w sanatorium.
Staranie się o dofinansowanie turnusu rehabilitacyjnego wymaga spełnienia określonych wymogów. Środki przeznaczone są dla osób z orzeczeniem o posiadaniu pierwszego, drugiego lub trzeciego stopnia niepełnosprawności. Dla osób całkowicie lub częściowo niezdolnych do samodzielności, dla niepełnosprawnych poniżej 16 roku życia. Spełniający jeden z powyższych wymogów może zgłosić się do lekarza z prośbą o skierowanie na turnus rehabilitacyjny. Dofinansowanie przyznane zostanie jedynie tym osobom, które nie korzystają z dodatkowych środków za pośrednictwem programu PFRON. Uczestnik turnusu nie może również pełnić roli opiekuna. Dodatkowo należy przedstawić oświadczenie o wysokości dochodu i ilości osób, należących do wspólnego gospodarstwa domowego oraz dokumenty potwierdzające stan zdrowa. Dofinansowanie przysługuje jedynie raz w roku kalendarzowym.
Zasady dofinansowania zostały określone w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 roku. O dodatkowe środki starać się może się osoba, posiadająca dochód nie większy niż 50% standardowego dochodu na osobę w jednym gospodarstwie domowym (czyli około 1500 zł netto), a w przypadku osób samotnych – 65% przeciętnego wynagrodzenia (około 19000 zł netto). Zarabianie większych pieniędzy wiąże się z odliczeniem nadwyżki z dofinansowania po jego przyznaniu. Wszelkie informacje, co do sytuacji materialnej rehabilitanta, należy przedstawić w centrum pomocy.
Proces starania się o dofinansowanie, tak jak to jest w przypadku ministerialnych środków, wymaga szeregu dokumentów. Zacząć należy od złożenia wniosku o przyznanie dofinansowanie ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z dołączonym wnioskiem lekarza o skierowanie na turnus rehabilitacyjny. Orzeczenie lekarskie może pochodzić maksymalnie sprzed 3 miesięcy. Powinno być w nim wyszczególnione, czy na turnusie konieczna będzie obecność indywidualnego opiekuna. Następnie należy dostarczyć kopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności lub kopię orzeczenia o niepełnosprawności.
Centrum pomocy ma 10 dni na poinformowanie wnioskodawcy o ewentualnych nieścisłościach formalnych. Braki należy uzupełni w ciągu 30 dni, w innym wypadku wniosek nie zostanie rozpatrzony. Poprawne dokumenty są skrupulatnie analizowane. Na podjęcie decyzji centrum pomocy ma 30 dni. Informacja o przyznaniu dofinansowanie lub odrzuceniu wniosku, zostanie przesłana pisemnie do wnioskodawcy w ciągu tygodnia od jej ogłoszenia. Jeśli rehabilitant otrzyma środki musi w terminie 21 dni wybrać ośrodek, w jakim chce odbyć turnus. Centrum pomocy dokona jednak dokładnej weryfikacji, czy wybrane miejsce spełnia wszelkie standardy i przysłuży się choremu w poprawie zdrowia.
Wysokość dofinansowania turnusu waha się miedzy 15 a 30 proc. przeciętnego wynagrodzenia. Zależą jest od rodzaju niepełnosprawności, wieku oraz sytuacji materialnej. Koszty turnusu wynoszą około 1000 zł, dlatego całkowite pokrycie kosztów z dodatkowych środkowym finansowych nie jest możliwe.